Huzur…
Ne güzelmiş…
Vicdan rahatlığı.
Kırıp dökmemişliğin getirdiği iç ferahlığı.
Hassaslığımdan mıdır nedir bilmem.
Kırmayayım diye yaptığım ince hesaplardan,
Bilmeyerek kırdığımı fark edersem,
Çekinmeden özür dileyebilmekten…
Sonra bi de, istenmiyorsam,
Hadi o zaman yolun açık olsun diyebilmekten..
Yeni yeni öğrenmiş de olsam.
Yani evet, değersizlik,
Yetersizlik duygusu benliğinde çoksa
Zorlanır insan “peki git” demeye..
Ama değersiz değilim,
Sadece öyle hissettirenlerim olmuş..
Yetersiz de değilim…
Yetemediğinde yetişenlerle oldukça
Öyle hissetmez de insan. Bir de dürüstlük var, annem öğretmiş…
Ağzıma sürmesinden korktuğum biberler iş yapmış..
Neysem oyum ben…
En olmaması gereken yerde bile.. Öyle, olduğu gibi, dobra dobra… İyi böyle iyi,
Sessiz sakin,
Yazılarımla,
Beni ilglendiren işlerimle,
Sevenlerimle,
Bol bol da kendimce…
HTML